Z najnowszego raportu opublikowanego przez Lancet wynika, że na świecie jest aż 671 mln ludzi z BMI wyższym bądź równym 30 kg/m2. Gdy weźmiemy pod uwagę również osoby z nadwagą (BMI w zakresie 25-29,9 kg/m2) problem nabiera (dosłownie i w przenośni) jeszcze większych rozmiarów – 2,1 mld ludzi (czyli co trzeci człowiek na Otyłość to obecnie globalne wyzwanie dla zdrowia publicznego zarówno w przypadku dzieci (prawie 80 proc. otyłych dzieci zostaje później otyłymi dorosłym i), jak i dorosłych. W przypadku Podsumowując, należałoby stwierdzić, że zarówno pacjent z fenotypem TOFI, jak i z fenotypem FOTI należy do grupy osób problematycznie otyłych. Problemy dotyczą utrudnionej diagnostyki i leczenia, jak i po- stawy pacjenta (nie widzi on związku między nadmiarem tkanki tłuszczowej a stanem kli- nicznym). Raczej traktuję ludzi otyłych tak samo jak ludzi z niedowagą, niesprawnych, z zezem, w okularach itp. To jest po prostu człowiek. Co prawda, jeżeli jest ktoś wyjątkowo pulchniutki spojrzę się na niego, czasami uśmiechnę, jeżeli widzę, ze i on wygląda na szczęśliwego. Wziąwszy pod uwagę fakt, że 90% ludzi otyłych uczestniczących w różnych programach odchudzających w ciągu dwóch lat od zakończenia leczenia nadrabia stracone kilogramy, prewencja jest zdecydowanie najważniejszą formą globalnej walki z otyłością. BMI równe 25 lub wyższe powinno dla każdego z nas być alarmem ostrzegawczym! Jak to w przypadku otyłych ludzi (135 kg) bywa mocno i obficie się pocę w czasie jazdy. Czy jest możliwość kupna koszulki i może spodenek w bardzo dużych rozmiarach? Troszkę się męczę w bawełnie, a temp. spadają i wracam wychłodzony, trenuje też do mojej "epickiej" podróży - 70 km i zastanawiam się nad spodniami z wkładką. 0uVT. Otyłość to przewlekła choroba, która wiąże się z nadmiernym rozrostem tkanki tłuszczowej i zwiększeniem masy ciała ponad zalecane normy. Problem dotyczy niemal wszystkich krajów rozwiniętych i szybko rozwijających się, dlatego otyłość jest określana jako choroba cywilizacyjna. Istnieje wiele metod leczenia otyłości, które dobierane są do pacjenta ze względu na ogólny stan jego zdrowia oraz poziom zaawansowania to jest otyłość?Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization - WHO) od lat alarmuje, że otyłość to problem społeczny, a w ciągu ostatnich 4 ostatnich dekad populacja osób otyłych zwiększyła się prawie trzykrotnie. Pomimo kolejnych projektów edukacyjnych, których celem jest propagowanie zdrowego trybu życia i świadomego żywienia, wciąż przybywa ludzi borykających się z nadwagą i otyłością oraz ich konsekwencjami zdrowotnymi. Problem dotyczy wszystkich grup społecznych i wiekowych – również dzieci. Statystyki są jasne – corocznie zwiększa się liczba otyłych osób, w tym ludzi z otyłością olbrzymią, utrudniającą normalne z definicją otyłości, jest to choroba przewlekła, charakteryzująca się nadmiernym nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w organizmie człowieka (u mężczyzn powyżej 25%, a u kobiet powyżej 30% masy ciała). Może być to spowodowane hipertrofią (przerostem) i / lub hiperplazją (rozrostem) adipocytów, czyli podstawowych komórek tkanki Szczególnie niepokojące jest coraz częstsze pojawianie się otyłości u dzieci, ponieważ przekłada się to na znacznie większe ryzyko wystąpienia otyłości i chorób z nią związanych w dorosłym życiu. U otyłych kilkulatków ryzyko otyłości w przyszłości wynosi około 25% - u nastolatków sięga ono nawet 75%. Nadwaga i otyłość znacząco wpływa nie tylko na wygląd, ale również na psychikę człowieka. Osoby otyłe często borykają się z zaniżoną samoocena, depresją czy stanami lękowymi. Nie bez znaczenia jest także wpływ przerostu tkanki tłuszczowej na zdrowie. Otyłość kliniczna znacznie zwiększa ryzyko zachorowania na wiele groźnych chorób, w tym cukrzycęmiażdżycęchorobę zwyrodnieniową stawówmarskość wątrobyWarto zaznaczyć, że sformułowanie otyłość kliniczna nie oznacza konkretnego typu choroby, lecz jest używane do określenia otyłości rozpoznanej klinicznie, czyli zdiagnozowanej przez lekarza. Kod otyłości w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 to otyłościNajprostszym i najczęściej używanym wskaźnikiem klinicznym stosowanym do oceny stopnia nadwagi oraz otyłości jest wskaźnik masy ciała - BMI (Body Mass Index). Wyliczany jest on ze wzoru podanego poniżej:Wzór na obliczenie wskaźnika masy ciała: BMI = masa ciała (kg) / wzrost (m)² [kg/m²] Zgodnie z klasyfikacją Światowej Organizacji Zdrowia, otyłość u osób dorosłych rozpoznajemy przy wartości wskaźnika BMI ≥ 30,0 kg/m2 . Pełna klasyfikacja otyłości według WHO przedstawia się następująco:BMI poniżej wartości 18,5 kg/m2 to niedowaga,BMI mieszczące się w zakresie 18,5-24,9 kg/m2 oznacza normę,BMI mieszczące się w zakresie 25,0-29,9 kg/m2 oznacza nadwagę,BMI mieszczące się w zakresie 30,0-34,9 kg/m2 oznacza otyłość 1 stopnia,BMI mieszczące się w zakresie 35,0-39,9 kg/m2 oznacza otyłość 2 stopnia,BMI równe lub przekraczające 40,0 kg/m2 oznacza otyłość 3 stopnia, nazywaną także otyłością się jednak sytuacje, kiedy ten wskaźnik bywa zawodny. Dzieje się tak w przypadku osób uprawiających sport i intensywnie ćwiczących na siłowni, u których wskaźnik BMI często przekracza 25 kg/m2 , jednak wynika to ze zwiększonej masy mięśniowej. Między innymi dlatego do diagnostyki otyłości wykorzystywane są jeszcze inne wskaźniki oraz specjalne urządzenia, dokonujące pomiaru składu ciała (ilości tkanki tłuszczowej i mięśniowej w organizmie). Przykładem innego wskaźnika, używanego w praktyce lekarskiej przy rozpoznawaniu otyłości, jest wskaźnik WHR (Waist-Hip Ratio), mierzący tak zwaną otyłość centralną, czyli nadmierne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej. By prawidłowo określić wskaźnik WHR, należy dokonać pomiarów w najwęższym miejscu talii i najszerszym miejscu bioder. Następnie dzielimy wartość obwodu talii przez wartość obwodu bioder. Prawidłowy wynik tego dzielenia nie powinien przekroczyć wartości 0,8 u kobiet i 0,9 u = obwód talii (cm)/obwód bioder (cm)W zależności od rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie można rozróżnić dwa rodzaje otyłości:typ androidalny, nazywany inaczej otyłością brzuszną lub tzw. typem „jabłkowym” - tkanka tłuszczowa rozmieszczona jest przede wszystkim w lokalizacji brzusznej, charakterystyczny dla płci męskiej. Ten typ otyłości wiąże się ze znacznym ryzykiem towarzyszących mu zaburzeń metabolicznych (cukrzyca typu 2), nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca i innych chorób układu krążenia;typ gynoidalny, inaczej nazywany pośladkowo-udowym lub „gruszkowym” - charakterystyczny dla płci żeńskiej, u której tkanka tłuszczowa zazwyczaj lokalizuje się na biodrach, pośladkach i typy otyłości różnią się pod względem konsekwencji metabolicznych, bowiem typ androidalny jest obciążony dużo większym ryzykiem rozwoju poważnych chorób metabolicznych związanych z otyłością, co nie znaczy, że w przypadku typu gynoidalnego takie powikłania nie występują. Warto wiedzieć, że skłonność do odkładania tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej jest silnie zdeterminowana genetycznie i pojawia się najczęściej w wieku dojrzałym. Otyłość w PolsceZ danych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że z powodu nadwagi i otyłości cierpi blisko 2 mld ludzi na świecie, a co roku zbyt wysoka masa ciała przyczynia się do prawie 3 mln na tym tle również nie wypada zbyt dobrze. Z raportu MultiSport Index 2019 wynika, że co drugi dorosły Polak ma nadwagę lub jest otyły. Co ciekawe, badanie wykazało, że jedynie 39% osób, które wzięły w nim udział, dostrzega ten problem we własnym otoczeniu. Oznacza to, że wielu ludzi nie utożsamia nadmiernej masy ciała z zagrożeniem dla zdrowia i nie potrafi właściwie rozpoznać nadwagi i aż tak wielu Polaków boryka się z nadprogramowymi kilogramami? Jedną z przyczyn z pewnością jest zbyt niska aktywność fizyczna połączona z siedzącym trybem życia. Ze wspomnianego wyżej badania wynika, że prawie 36% z nas nie praktykuje regularnej aktywności fizycznej, nawet spacerów! Prezentowane statystyki są zatrważające, zwłaszcza że gdyby co druga osoba w Polsce zaczęła ćwiczyć, liczba osób z nadwagą oraz otyłością z pewnością uległaby jest bardzo istotną częścią profilaktyki otyłości. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca poświęcać na umiarkowany wysiłek fizyczny co najmniej 2,5 godziny tygodniowo - 20 minut dziennie lub 30 minut przez pięć dni w tygodniu. Nie muszą być to od razu ciężkie treningi. Na początek wystarczy szybki marsz lub jakakolwiek aktywność, która spowoduje przyspieszenie a otyłośćMimo iż pojęcia “nadwaga” i “otyłość” odnoszą się do nadmiernego zwiększenia masy ciała, nie są one ze sobą to stan, w którym BMI wynosi między 25 a 29,9. Dla osoby z takim wskaźnikiem masy ciała powinien być to moment zmiany trybu życia i nawyków żywieniowych. W innym wypadku będzie to wstęp do otyłości. Otyłość kliniczna to już choroba, którą należy a ciążaOtyłość jest jednym z czynników ryzyka dla prawidłowego rozwoju ciąży. Właśnie dlatego otyłe kobiety, które planują urodzenie dziecka, powinny przed zajściem w ciążę osiągnąć BMI przynajmniej poniżej Ciąża u kobiet otyłych jest ciążą wysokiego ryzyka, ponieważ występuje wówczas większego ryzyko wystąpienia wielu powikłań. Jakich? Po pierwsze, u otyłych kobiet w kanale rodnym znajduje się więcej tkanki tłuszczowej, co może doprowadzić do zakłócenia porodu naturalnego i stanowić dla niego przeszkodę. Właśnie dlatego u takich pacjentek często przeprowadza się cesarskie cięcia. Po drugie, u kobiet otyłych zapis KTG prowadzony w trakcie porodu może być utrudniony. Po trzecie, dzieci otyłych kobiet często ważą więcej niż 4500 g, a to może przyczynić się do znaczącego przedłużenia lub braku postępu porodu. Warto pamiętać, że razem z otyłością często występują choroby współistniejące. Część z nich może również negatywnie przyczyniać się do samopoczucia w okresie ciąży lub przebiegu otyłość u ciężarnej kobiety jest wyzwaniem nie tylko dla niej, ale również lekarza prowadzącego ciążę, specjalistów przeprowadzających badania diagnostyczne oraz otyłość pierwszego stopnia sama w sobie nie zmniejsza szans na naturalne poczęcie, w kolejnych stadiach zaawansowania obniża płodność. Otyła ciężarna kobieta powinna być pod opieką dietetyka i stosować zaleconą przez niego dietę. Choć w przypadku pań o prawidłowej wadze ciąża nie jest najlepszym momentem na odchudzanie, u kobiet ciężarnych zmiana nawyków żywieniowych może przynieść jedynie otyłościCałkowita patogeneza oraz mechanizmy rozwoju nadwagi i otyłości nie zostały jeszcze do końca odkryte. Początkowo otyłość kojarzono wyłącznie z nadmiernym spożywaniem kalorii, znacznie przekraczającym zapotrzebowanie danej osoby na energię. Jednak badania przeprowadzone w ostatnich 20 latach wskazują także na inne czynniki sprzyjające nadmiernej wadze. Należą do nich genetyczneczynniki środowiskoweogólny stan gospodarki hormonalnej organizmuNie bez znaczenia są także czynniki środowiskowe. Dzisiejsze czasy i związania z nimi powszechność poruszania się wszędzie przy pomocy mechanicznych środków transportu oraz znaczna mechanizacja pracy przyczyniają się do dużego spadku aktywności fizycznej współczesnej społeczności. Również szeroko dostępne i promowane fast foody, szybkie tempo życia i brak czasu na odpoczynek czy przygotowanie pełnowartościowego posiłku, generują nieprawidłowe wzorce pamiętać: Otyłość u jednego z rodziców zwiększa ryzyko wystąpienia otyłości w wieku dorosłym 5-krotnie, zaś w przypadku otyłości u obojga rodziców ryzyko jeszcze bardziej wzrasta, i to aż 13-krotnie. W przypadku otyłości u dzieci bardzo duży wpływ na ich nawyki mają rodzice, a na to jakie nawyki oni sami zachowują ma wpływ wykształcenie, a co za tym idzie wiedza na temat tego co jak i kiedy powinni dostarczyć organizmowi, a także sytuacja zawodowa i stan materialny tycia coraz częściej należy upatrywać także w zaburzeniach hormonalnych. Przybieranie na wadze bez wprowadzenia zmian w odżywianiu czy ilości ruchu jest jednym z objawów niedoczynności tarczycy czy choroby widać, patogeneza otyłości nie zawsze jest jednoznaczna i składa się na nią wiele współistniejących czynników. Dlatego też terapia otyłości powinna zawsze rozpocząć się od rozpoznania przyczyn wystąpienia leczenia otyłościWalka z otyłością to często długa i niełatwa droga. Kolejne bezskuteczne próby pozbycia się nadmiaru tkanki tłuszczowej nie powinny prowadzić do rezygnacji z podjętych starań, lecz konsultacji ze specjalistą, czyli lekarzem zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz ogólnego stanu pacjenta, specjalista może zaproponować różne metody chirurgicznego leczenia otyłości, zabiegi laparoskopowe, balonikowanie żołądka lub leki na 1 stopnia bardzo rzadko wymaga interwencji chirurgicznej. Pacjenci z BMI w granicach 30-34,9 zwykle rozpoczynają proces leczenia od wprowadzenia odpowiedniej diety oraz aktywności fizycznej. Jeśli nie daje to oczekiwanych efektów, wówczas wprowadza się farmakoterapię. W tym miejscu warto wspomnieć, że dieta dla otyłych powinna zostać skomponowana po konsultacji z dietetykiem, który będzie w stanie najlepiej dobrać ją do potrzeb cierpiący z powodu otyłości 2 stopnia zwykle od razu zaczynają być leczeni środkami farmakologicznymi. W zależności od tego, czy otyłości towarzyszą inne choroby bądź zaburzenia hormonalne, w terapii stosuje się różne grupy leków:zmniejszające apetytpobudzające termogenezęhamujące wchłanianiehormonalnezmniejszające insulinoopornośćJeśli połączenie farmakoterapii, odpowiedniej diety oraz ruchu nie przynosi satysfakcjonujących rezultatów, pacjentom proponuje się leczenie otyłości balonem żołądkowym lub metody z otyłością 3 stopnia, lekarze od razu kierują na zabieg. Do najpopularniejszych sposobów leczenia otyłości zaliczamy: rękawową resekcję żołądka laparoskopowo, którą zaliczamy do grupy metod laparoskopowych, uważanych za techniki pierwszego wyboru w całej chirurgii bariatrycznej;metody chirurgiczne, spośród których wyróżniamy rękawową resekcję żołądka, założenie regulowanej opaski żołądkowej czy plikację żołądka;leczenie otyłości balonem żołądkowym, które zyskuje na popularności ze względu na niską inwazyjność zabiegu oraz szybki powrót pacjenta do codziennych obowiązkówPozostałe techniki zabiegoweWśród pacjentów szczególną popularnością cieszą się laparoskopowe metody leczenia otyłości. Są one znacznie mniej inwazyjne od tradycyjnych operacji, dzięki czemu skracają czas rekonwalescencji i są obarczone mniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań. Na liście zabiegów przeprowadzanych z użyciem laparoskopu znajdują się regulowanej opaski żołądkowejDzięki opasce w ciągu 2 lat można zrzucić nawet do 60% nadprogramowej wagi. Opaska jest wyposażona w balonik zaciskający się pod wpływem napełniania specjalnym płynem. W zależności od stopnia jego wypełnienia, a co za tym idzie - zaciśnięcia opaski - pacjent może jeść mniej lub więcej, tym samym regulując spadek masy ciała. Zabieg ten zaleca się w szczególności osobom z otyłością 2 stopnia lub otyłością 1 stopnia, jeśli chorobie towarzyszą inne dolegliwości takie jak cukrzyca czy zaletą leczenia otyłości z pomocą opaski jest też fakt, że utrata wagi przebiega tu wolniej niż przy innych technikach. Choć mogłoby się wydawać, że jest to wada, w rzeczywistości jest odwrotnie: przy wolniejszej utracie kilogramów organizm ma czas na przystosowanie się do zmian, dzięki czemu ryzyko efektu jo-jo jest mniejsze. Ma to również znaczenie estetyczne: gwałtowna utrata kilogramów nierzadko prowadzi do powstania fałdów luźnej skóry, która nie jest w stanie zmniejszyć swojego rozmiaru tak szybko, jak obkurczają się komórki zespolenie omijające żołądek / by-pass gastryczny By-pass gastryczny, inaczej ominięcie żołądkowo-jelitowe, jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów bariatrycznych. Procedura polega na zmniejszeniu żołądka, dzięki czemu niemożliwe jest przyjmowanie dużej ilości pokarmu, oraz ograniczeniu obszaru wchłaniania jelitowego. By-pass gastryczny stosowany jest u osób u których BMI przekracza 40 lub jeśli przy BMI 35-40 stwierdzono u nich zaawansowaną postać innych polega na utworzeniu w części podwpustowej żołądka niewielkiego zbiornika o pojemności 15-20 ml, określanego mianem „małego żołądka”. W dalszej części chirurg zakłada by-pass poprzez zespolenie „małego żołądka” z wydzieloną pętlą jelita cienkiego. Pozwala to wyłączyć pozostałą część żołądka czyli dwunastnicę oraz wstępny odcinek jelita czczego, co w efekcie skraca czas wchłaniania oraz trawienia pokarmów. Operacja trwa zazwyczaj około dwóch godzin, a pacjent może wrócić do domu w ciągu kilku dni od plikacja żołądkaPlikacja żołądka jest zabiegiem mającym na celu zmniejszenie rozmiarów żołądka poprzez zagłębienie dna i krzywizny większej do wnętrza żołądka za pomocą szwów. U pacjentów po zabiegu następuje redukcja pojemności żołądka o około 60-80%, co umożliwia ograniczenie ilości spożywanych pokarmów oraz skuteczne zmniejszenie masy do zabiegu jest najczęściej otyłość olbrzymia, występująca u chorych z BMI przekraczającym 40. Do zabiegu mogą być również zakwalifikowane osoby ze wskaźnikiem masy ciała pomiędzy 35-40, jeżeli otyłość występuje w połączeniu z innymi poważnymi chorobami. Operacja może być również przeprowadzona u pacjentów, u których nie udało się osiągnąć, ani utrzymać odpowiedniej wagi za pomocą innych metod żołądka, w odróżnieniu od innych operacji związanych z resekcją jego części, jest procedurą odwracalną. Poza szwami, unika się tutaj umieszczania ciał obcych w obrębie organizmu pacjenta (jak ma to miejsce np. w opaskowaniu żołądka). Procedura trwa około 40 do 120 minut, po jej wykonaniu pacjent pozostaje w szpitalu przez około dwie zmniejszenie żołądka Overstitch™OverStitch™ to innowacyjna i w pełni odwracalna metoda leczenia otyłości. Polega ona na zmniejszeniu objętości żołądka poprzez endoskopowe założenie na niego szwów. Zabieg jest małoinwazyjny - nie zmienia anatomicznego kształtu żołądka, nie pozostawia blizn oraz nacięć. Procedura umożliwia zmniejszenie żołądka o 60 – 80%.Na koniec warto wspomnieć, że w leczeniu otyłości nierzadko istotną rolę odgrywa także psychoterapia. Spotkania z psychologiem pomagają w pracy nad samokontrolą, konstruktywnym wyrażaniem emocji, asertywnością, samooceną czy radzeniem sobie ze stresem. Przejadanie się może być bowiem skutkiem zaburzeń psychicznych czy destruktywnych grozi brak leczenia? Skutki otyłościOtyłość wiąże się nie tylko ze zmianami w wyglądzie. Choroba zaburza gospodarkę insulinową ustroju i sprzyja powstawaniu cukrzycy poprzez powodowanie insulinooporności. Ponadto, u osób otyłych dochodzi do rozwoju swoistego stanu zapalnego, który ma wpływ na powstawanie insulinooporności oraz miażdżycy. Zgodnie z danymi WHO nadwaga i otyłość odpowiadają za 80% przypadków cukrzycy typu 2, 55% przypadków nadciśnienia oraz 35% choroby niedokrwiennej serca. To jeszcze nie wszystkie możliwe negatywne zdrowotne konsekwencje otyłości. Wiadomo również, iż poza chorobami, mającymi podłoże metaboliczne, otyłość może zwiększać ryzyko rozwoju niektórych nowotworów, a także dny moczanowej, choroby zwyrodnieniowej stawów, zespół bezdechu sennego czy kamicy żółciowej. Jak zatem widać, konsekwencje otyłości są naprawdę osoby często borykają się z zaniżoną samooceną, stanami lękowymi lub epizodami depresji klinicznej. Ponadto, istnieje bardzo silny związek między nadwagą i otyłością, a negatywnym wizerunkiem ciała. Problemem może również być negatywne nastawienie społeczeństwa do osób otyłych, co wynika z braku tolerancji i często prowadzi dyskryminacji w pracy zawodowe czy szkole. Kompleksy u otyłych dzieci często skutkują utrudnionym kontaktem z otoczeniem, słabszym rozwojem komunikacji międzyludzkiej oraz zaburzeniami obrazu własnej osoby. Nie ma żadnych wątpliwości co do tego, iż otyłość należy leczyć - im szybciej pacjent podejmie odpowiednie kroki, tym walka z otyłością będzie krótka i łatwiejsza. Już na etapie nadwagi warto zmodyfikować codzienną dietę - wyeliminować z niej przetworzone produkty, fast foody, smażone potrawy, słodycze i kolorowe, gazowane napoje. Uzupełnienie jadłospisu w zdrowe tłuszcze (ryby, orzechy, awokado), węglowodany złożone (pełnoziarniste pieczywo, kasze), białko (rośliny strączkowe, chude białe mięso, nabiał) oraz świeże warzywa i owoce nie tylko poskutkuje utratą wagi, ale też dostarczy organizmowi cennych witamin i mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ważne jest wprowadzenie większej aktywności fizycznej, ponieważ wiąże się ona ze zwiększonym wydatkiem energetycznym organizmu, a co za tym idzie - sprzyja utracie nadmiernej oraz utrzymanie optymalnej masy ciała. Jej dalszy korzystny wpływ opiera się między innymi na spadku poziomu tkanki tłuszczowej z jednoczesnym wzrostem masy mięśniowej, poprawie sprawności i obniżeniu stężenia insuliny w surowicy krwi (poprawa tolerancji glukozy), a także na obniżeniu spoczynkowego i wysiłkowego ciśnienia tętniczego, działaniu przeciwzakrzepowym, zmniejszeniu ryzyka zaburzeń rytmu serca oraz na poprawie ogólnego samopoczucia i stanu emocjonalnego ćwiczącego. Podsumowując rolę aktywności fizycznej w profilaktyce otyłości, bardzo duże znaczenie ma fakt, iż systematycznie uprawiana korzystnie wpływa na wydolność fizyczną. Prowadzi to do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego oraz pozostałych mięśni na tlen. Jak zapobiec otyłości? Eksperci każdemu z nas zalecają formę aktywności fizycznej pod postacią aerobowego wysiłku fizycznego prawie w każdej formie. Za przykład można podać zarówno bieganie, jazdę na rowerze, piesze wędrówki czy jazdę na łyżwach, rolkach i nartach, jak i nordic walking, czy aerobik oraz wszystkie inne formy aktywności, związane z codziennym funkcjonowaniem człowieka, takie jak szybkie chodzenie, wchodzenie i schodzenie po schodach, prace fizyczne w domu i czyli najczęstsze pytania o leczenie otyłości Jaki lekarz leczy otyłość? Dziedziną medycyny zajmującą się diagnozowaniem, określaniem przyczyn oraz leczeniem otyłości (w tym także metodami chirurgicznymi), jest bariatria. Lekarz specjalizujący się w tej dziedzinie nazywany jest natomiast bariatrą. Czy możliwe jest leczenie otyłości na NFZ? Do chirurgicznego leczenia otyłości na NFZ mogą być zakwalifikowane osoby w wieku od 18. do 60. lat, z BMI ≥40 kg/m2 lub z BMI 35–40 kg/m2, u których otyłość współistnieje z chorobami, których przebieg może ulec poprawie po operacji bariatrycznej. Zalicza się do nich przede wszystkim cukrzycę, nadciśnienie tętnicze oraz zaburzenia gospodarki lipidowej. Jak powinna wyglądać dieta po operacji bariatrycznej? Pacjent po przebytym chirurgicznym leczeniu otyłości musi zmienić swoje nawyki żywieniowe, jeżeli do tej pory jeszcze tego nie zrobił. To jeden z kluczowych czynników powodzenia całej procedury. Przez okres pierwszych 4-6 tygodni obowiązuje dieta płynna, a przy jej dobrej tolerancji może być urozmaicona o dietę opartą na pokarmach stałych, ale zmiksowanych. W tym okresie rekomendowane są takie produkty jak zupy (bez zabielania i mięsa), niskotłuszczowe jogurty, galaretki, odtłuszczone mleko oraz soki owocowe i kompoty. Szczegółowy plan dietetyczny powinien być wytworem wspólnej pracy pacjenta, dietetyka i chirurga, a nawyki żywieniowe powinny być zmienione na całe życie. Czy są choroby, które predysponują do wystąpienia otyłości? Na masę ciała człowieka wpływ ma szereg różnych chorób, w tym niedoczynność tarczycy, cukrzyca typu 2, wszelkie schorzenia związane z utratą sprawności lub pełną niesprawnością chorego, a nawet takie, które wymagają czasowego unieruchomienia (np. złamanie nogi). Jak dużo kilogramów można stracić po chirurgicznym leczeniu otyłości? Utrata wagi po zabiegu bariatrycznym jest kwestią indywidualną i zależy od wielu czynników. Do najważniejszych należy trzymanie się zaleceń dietetycznych i dotyczących aktywności fizycznej. Pacjent powinien mieć świadomość, że chirurgia nie będzie cudowną terapią, która bez jego osobistego zaangażowania zapewni skuteczne zrzucenie nadmiaru wagi ciała. Utrata masy ciała zależy również od zastosowanej metody bariatrycznej. Dla przykładu, opasaniu żołądka regulowaną opaską, tygodniowy ubytek masy ciała waha się w granicach 0,5 - 1 kg w pierwszym roku po zabiegu, natomiast przez następne pół roku ta wartość nieco maleje. FilmyPrzedstawiamy poniżej filmy i webinary, na których lek. Maciej Plesiak (chirurg ogólny), lek. Zbigniew Kowalczyk (chirurg ogólny), lek. Zbigniew Kowalczyk (chirurg ogólny), lek. Rafał Mulek (chirurg ogólny), lek. Zbigniew Mazan (chirurg plastyczny), lek. Maciej Plesiak (chirurg ogólny), lek. Zbigniew Kowalczyk (chirurg ogólny) - eksperci tematyki leczenie otyłości, dzielą się swoim doświadczeniem i wiedzą na ten wizytę!Jeśli Ty także borykasz się z problemem otyłości, nie wahaj się dłużej - skontaktuj się z nami. Nasz doradca bezpłatnie przedstawi Ci pełną ofertę leczenia spośród 22 klinik w Polsce wraz ze szczegółowymi cenami. Pomoże również w umówieniu wizyty konsultacyjnej u wybranego specjalisty na dogodny do nas: 22 417 40 52(telefon czynny pon - pt, w godz. 8:00 - 18:00)Źródła: Jarosz M., Kłosiewicz-Latoszek L., "OTYŁOŚĆ - zapobieganie i leczenie", ISBN: 978-83-200-4022-7, Warszawa, 2006 Czepczor-Bernat K., Brytek-Matera A., "Psychologiczne aspekty nadwagi i otyłości", ISBN: 978-83-8085-011-8, Warszawa, 2020 Cefalu et al., "Advances in the Science, Treatment, and Prevention of the Disease of Obesity: Reflections From a Diabetes Care Editors’ Expert Forum" ( Ćwiczenia dla otyłych powinny być przygotowane przez ekspertów. Trening musi być także wykonywany pod okiem specjalisty i poprzedzony konsultacją u lekarza. Jakie są zasady bezpiecznego zrzucania kilogramów? Fot. 123RF Cwiczenia dla otyłych - bez lekarza ani rusz Artykuł pochodzi z magazynu Tylko Zdrowie. Do kupienia w środy z Gazetą Wyborczą. Bez lekarza ani rusz. Pierwszym krokiem powinien być wywiad przeprowadzony przez lekarza, który zleci badania, np. poziomu cholesterolu, glukozy, EKG, próbę wysiłkową. Jeśli mocno się zasiedziałeś, możesz zdiagnozować problemy z ciałem u fizjoterapeuty. Powie ci, czego musisz unikać. Ćwiczenia na własną rękę, w domu, nie są dla osób otyłych. - Szczególną uwagę należy poświęcić technice ruchu, słuchaniu własnego ciała i monitorowaniu postępów. To trudne i na początku dobrze byłoby się ich uczyć pod okiem specjalisty: trenera albo rehabilitanta - mówi trener Paweł Zembura, który zajmuje się aktywnością osób z nadmierną masą ciała i prowadzi bloga Plusfitness. Spaceruj dla zdrowia shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - polub chodzenie Często rzucamy się na modne ćwiczenia, które nie zawsze są dla nas, a zapominamy o minimalistycznych rozwiązaniach. Takich jak marsze. - Chodzić już potrafisz, marsze są tanie, a treningi można wykonać prawie wszędzie - poleca Zembura. Być może wydaje ci się, że chodząc, nie jesteś w stanie pracować nad swoją kondycją. W rzeczywistości, chodząc, będziesz w stanie doprowadzić się do znacznie większego zmęczenia, niż na początku potrzebujesz. Im szybciej idziesz i im dłuższe stawiasz kroki, tym bardziej aktywowane są kolejne mięśnie, na przykład te odpowiedzialne za stabilizację postawy. Jeżeli dodasz to tego pracę ramion, to okaże się, że pracujesz całym ciałem. Na początek wystarczy 20 min maszerowania trochę szybciej niż zwykłe tempo chodzenia. Wychodź na taki spacer co drugi dzień. To plan na pierwsze dwa miesiące. Jeśli poczujesz ból, zrób przerwę. Potem stopniowo wydłużaj marsze. Nadwaga, otyłość Shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - zaczynaj powoli Osoby otyłe nie mogą po prostu założyć butów do biegania i wyjść na pierwszy jogging. Albo włączyć film treningowy w internecie i ćwiczyć. - Niska wydolność oraz mniejsza sprawność to dwa czynniki, które determinują podejście do aktywności fizycznej. U osób otyłych większe jest zagrożenie kontuzjami - mówi Zembura. - Większa masa ciała to większe obciążenie układu kostno-stawowego. Otyłość brzuszna na przykład jest przenoszona na staw kolanowy i biodrowy. Te stawy u osoby otyłej wcale nie są mocniejsze, a muszą wytrzymać większe obciążenie. Z tego głównie wynikają kontuzje. Inne czynniki, które zwiększają ryzyko kontuzji, to między innymi: słaba koordynacja, problemy z utrzymaniem równowagi, ograniczony zakres ruchu w stawach i mała elastyczność oraz wytrzymałość mięśni. Innym ryzykiem jest kumulowanie się obciążeń podczas treningów. Przy nadmiernej masie ciała organizm często potrzebuje więcej czasu, aby móc się zregenerować pomiędzy wysiłkami. Poza tym większa ilość tkanki tłuszczowej to po prostu balast. - Na przykład otyłość brzuszna może utrudniać utrzymanie prawidłowej pozycji kręgosłupa w trakcie ćwiczeń. To prowadzi do większego obciążenia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym - mówi Zembura Ćwiczenia dla otyłych szczególnie poleca się wykonywać w wodzie Getty Images Ćwiczenia dla otyłych - najważniejszy jest umiar Na początku treningu nie warto nastawiać się na redukcję masy ciała. - Pierwszym krokiem powinno być skoncentrowanie się na podnoszeniu wytrzymałości i sprawności układu nerwowego odpowiadającego za siłę mięśni - mówi Zembura. Na tym etapie najlepiej sprawdzają się najprostsze formy ruchu, jak marsze, pływanie i inne zajęcia w wodzie, przyrządy fitnessowe do treningu aerobowego (szczególnie te, które wymagają dodatkowo zaangażowania mięśni górnej części ciała, jak wioślarz). Intensywność tych treningów powinna być na początku średnia - podczas ćwiczeń powinniśmy swobodnie mówić. Ćwiczenia dla otyłych - połącz dwa rodzaje treningu Niezależnie od sprawności ćwiczącego warto dodać ćwiczenia siłowe. Często osoba otyła ma dość dużo masy mięśniowej, ale aparatowi ruchu "brak współdziałania". Stawiaj na ćwiczenia zbliżone do codziennych ruchów, np. półprzysiady (jak przy siadaniu na krześle), wspięcia na step z obciążeniem (jak przy wchodzeniu po schodach), pompki z oparciem rąk na wyższej powierzchni lub nawet przy ścianie (jak np. przy podnoszeniu się z podłogi). Połączenie treningu aerobowego z ćwiczeniami siłowymi to najskuteczniejszy sposób na zredukowanie otyłości brzusznej. Potwierdzają to ostatnie badania przeprowadzone przez ekspertów z uniwersytetów Calgary i Ottawa, którzy przebadali 304 otyłych nastolatków. Po sześciu miesiącach ci, którzy łączyli trening aerobowy z siłowym, mieli 7 cm mniej w talii. Ci, którzy robili tylko jeden rodzaj treningu, stracili 4 cm. Natomiast u tych, którzy byli na diecie odchudzającej i w ogóle nie ćwiczyli, talia nie była mniejsza. - Trening wygląda podobnie jak trening osób o normalnej masie ciała. Staramy się tylko bardziej ograniczyć niebezpieczne ruchy. Osoby otyłe są mało sprawne, więc wyzwaniem dla trenera jest przeprowadzenie w taki sposób godzinnej sesji, aby nie było to dla nich katorgą - mówi ekspert. Największa różnica w stosunku do treningu osoby o normalnej masie ciała? - Czasami ograniczam rozciąganie, jeśli dla danej osoby jest to bardzo trudne - mówi trener. Jeśli chodzi o liczbę treningów i ich długość, to oczywiście zależy to od sprawności danej osoby oraz od jej sposobu odżywiania. Najpopularniejsza opcja to dwa lub trzy 45-minutowe treningi siłowe w tygodniu plus dwie-trzy godziny treningów wytrzymałościowych (najlepiej, aby były zróżnicowane, np. marsze i pływanie). Otyłość dziecięca jest problemem społecznym fot. Shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - regeneruj się Jeśli chudniemy, ale nie dajemy sobie czasu na regenerację, narażamy mięśnie na katabolizm. Jego efekt to wisząca skóra, a także ponowne nabieranie tłuszczu. - Na początku nie ćwiczmy za dużo, żeby nie zmęczyć ciała. Pierwsze ćwiczenia dla otyłych to ma być tylko sygnał, poruszenie organizmu, zapowiedź zmian - tłumaczy Konrad Gaca. Nawet jeśli mamy siłę i chcemy z siebie dać dużo, nie forsujmy się. Czy studia podyplomowe mogą być bezpłatne? shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - przygotuj się na wydatek Warto zainwestować w spotkania z trenerem, szczególnie w pierwszym miesiącu. Ile kosztuje trening? Zapłacisz około 100 zł za godzinę z trenerem personalnym. Powinny to być treningi siłowe. Trening kardio możesz robić sam, np. maszerować lub pływać (około 12 zł za godzinę na basenie). Epidemia otyłości w Polsce to fakt. 123RF Ćwiczenia dla otyłych - nigdy nie z pełnym żołądkiem Trening powinien zacząć się dwie godziny po posiłku. Po treningu zjedz coś w ciągu godziny. Powinien to być posiłek zbilansowany, czyli taki, w którym nie wyłączamy żadnego składnika (jemy węglowodany, białko i tłuszcze). - Mamy inne podejście do żywienia osoby otyłej. Trening ma napędzać metabolizm, ale ważniejsza niż praca z trenerem jest praca z dietetykiem. Nie schudniemy, tylko ćwicząc - tłumaczy Zembura. Otyłość zawsze wiąże się z większym ryzykiem zdrowotnym - ostrzegają badacze Fot. Shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - małymi krokami Wykupienie karnetu na siłownię czy nawet wyjście na spacer w przypadku osób otyłych to bardzo dużo. Według Lisy Goetze, trenerki personalnej, która sama znacząco schudła, małe aktywności są szczególnie ważne: - Dla osób otyłych ruszanie się jest nie tylko wyzwaniem w sensie fizjologicznym, ale głównie emocjonalnym. Każdy ruch przypomina im o ich rozmiarze. Żeby się zmierzyć z tym problemem, ważne są właśnie drobne aktywności. Może to być krzątanie się po domu zamiast zapadania się na dwie godziny w fotel przez telewizorem. Możesz posprzątać szafki w kuchni, kłaść pilota do telewizora tak, żeby trzeba było po niego wstawać z kanapy. - Te aktywności nie spalają znaczącej liczby kalorii, ale pomagają zaprogramować umysł na to, że ruch jest częścią codziennego życia - tłumaczy Goethe. Zlikwiduj brzuszek. fot. Shutterstock Ćwiczenia dla otyłych - zrezygnuj z.... podskoków, ćwiczeń obciążających jedną nogę, ćwiczeń, w których ciężar całego ciała jest dynamicznie przenoszony (np. zwroty kierunku - odpadają właściwie wszystkie gry zespołowe), ćwiczeń na mięśnie brzucha (np. brzuszków, skrętów tułowia w siedzeniu), są zwykle nieefektywne, osobie o nadmiernej masie ciała jest je trudno wykonać poprawnie, ćwiczeń złożonych, tzn. łańcuchów ruchów, które wymagają dobrej równowagi i koordynacji ruchowej, ćwiczeń wytrzymałościowych o wysokiej intensywności, lepiej ograniczać też aktywność przy dużym zmęczeniu mięśni. Otyłość jest chorobą bardzo rozpowszechnioną i obecnie dotyka 13% dorosłych oraz 7% dzieci na całym świecie. Prawdopodobnie każdy z nas zna chociaż jedną osobą, która zmaga się z otyłością. Otyłość to temat bardzo szeroki – informacje na jej temat możemy odnaleźć w książkach, Internecie, mediach społecznościowych. Wśród tych informacji znajduje się również wiele mitów, które przez wielu ludzi uznawane są za prawdę. „Mam grube kości”, „to wina genów” – brzmi znajomo? A może słyszałeś, że aby schudnąć, wystarczy „nie jeść po 18-stej”? W tym artykule wybrane mity postaram się przybliżyć oraz rozwiać wszelkie wątpliwości na ich temat. [2] 1. Mam to w genach Jednym z najpopularniejszych mitów na temat otyłości jest jej dziedziczenie. W rzeczywistości nie jest to jednak takie oczywiste. Dziedziczenie otyłości wynosi około 33%. Otyłość występująca u jednego rodzica zwiększa ryzyko otyłości u dorosłych już dzieci około 5-krotnie. Gdy występuje ona u obojga rodziców – aż 13-krotnie. Innymi czynnikami mającymi wpływ na występowanie otyłości są: płeć – otyłość częściej występuje u płci żeńskiej. Może to być skorelowane z mniejszym zapotrzebowaniem energetycznym oraz aktywnością kobiet;wiek – dzieci, które były otyłe już jako niemowlęta, są otyłe w życiu dorosłym częściej niż dzieci o prawidłowym BMI. Wyróżnić można trzy rodzaje otyłości uwarunkowane genetycznie: otyłość uwarunkowana jednogenowo – są to dość rzadkie schorzenia, których przyczyną są zmiany w genach odpowiadających za kontrolę apetytu;otyłość będąca elementem zespołu – współistnieje z innymi zaburzeniami, np. w zespołach: Prader-Willi, Cohen, Alström oraz Bardet-Biedl;otyłość powszechnie występująca – ma tło wielogenowe, powstaje w wyniku interakcji genów i sprzyjających warunków środowiskowych. Podsumowując, najczęściej występującym typem otyłości jest ta uwarunkowana wpływami środowiska. W środowisku sprzyjającym wiele genów warunkuje skłonność do gromadzenia tkanki tłuszczowej w nadmiernej ilości. [11,12] 2. Można być otyłym i nie mieć problemów zdrowotnych Problem otyłości dotyczy każdej grupy wiekowej. Można zatem spotkać również osoby młode bez występujących powikłań. Nie znaczy to jednak, że wkrótce się one nie pojawią. Faktem jest, że otyłość jest klasyfikowana przez Światową Organizację Zdrowia WHO jako choroba przewlekła niezakaźna, więc sama w sobie już stanowi problem zdrowotny. Badania pokazują również, że zwiększone BMI ma wpływ na większą umieralność. Jest ona skorelowana z częściej występującymi u osób otyłych chorobami układu sercowo-naczyniowego, cukrzycą oraz z danymi WHO aż 80% przypadków cukrzycy typu II spowodowane jest otyłością i nadwagą. [5] Światowa Organizacja Zdrowia wyróżnia trzy grupy możliwych do wystąpienia powikłań otyłości: grupa pierwsza – największe ryzyko wystąpienia w przypadku otyłości: cukrzyca typu II, choroby pęcherzyka żółciowego, dyslipidemie, insulinooporność, bezdech senny;grupa druga – umiarkowane ryzyko wystąpienia w przypadku otyłości: choroba wieńcowa serca, nadciśnienie, choroba zwyrodnieniowa kolan, hiperurykemia i dna moczanowa;grupa trzecia – nieznacznie podwyższone ryzyko wystąpienia w przypadku otyłości: nowotwory (rak piersi u kobiet po menopauzie, rak endometrium, rak okrężnicy), zaburzenia gospodarki hormonów płciowych, zaburzenia płodności, bóle dolnego odcinka kręgosłupa, zwiększone ryzyko komplikacji przy znieczuleniach, otyłość macierzyńska. Podsumowując, nawet jeżeli problem nie jest widoczny, nie oznacza to, że go nie ma. Otyłość prowadzi do licznych konsekwencji zdrowotnych, które prędzej czy później ujawniają się w jej przebiegu. Zwiększa się tym samym ryzyko przedwczesnego zgonu. [2] 3. Otyłość w ciąży = otyłe dziecko Ciąża to czas, który wielu kobietom kojarzy się z możliwością spełniania swoich żywieniowych zachcianek na każdym kroku. W końcu jest to czas utożsamiany z przyrostem masy ciała. Prawda jest jednak taka, że kobieta w ciąży powinna jeść „dla dwojga”, a nie „za dwoje”. Kobieta z BMI powyżej 30 (otyłość) w czasie ciąży powinna przytyć maksymalnie 5-9 kilogramów. Norma dla kobiet o prawidłowym BMI (18,5-24,9) wynosi 11,5-16,5. Badania przeprowadzone wśród otyłych ciężarnych wskazują na wyższy odsetek pacjentek, które potwierdzają zwiększony w tym czasie apetyt. Przyznają one, że spożywają w trakcie ciąży większe ilości pokarmów. [14] Olga Yastremska / 123RF Zacznijmy od tego, że sam fakt otyłości znacząco zmniejsza naturalna płodność kobiet. Natomiast według badań, gdy dojdzie do zapłodnienia, możliwości rozwoju embrionu są takie same jak u embrionów powstałych z zapłodnienia komórek jajowych kobiet o prawidłowym BMI. Każdy przyrost wskaźnika BMI o 1 kg/m2 zwiększa jednak ryzyko rozszczepu kręgosłupa u noworodka o 7%. Jest to główna wada układu nerwowego dziecka skorelowana z wysokim BMI matki w trakcie ciąży. Otyłość w trakcie ciąży przyczynia się także do wielu innych komplikacji, większe prawdopodobieństwo powikłań położniczych (stany przedrzucawkowe, poronienia),powikłania zakrzepowe,zapalenia pęcherzyka żółciowego,cukrzyca,zwiększone ryzyko krwotoków i zakażeń okołoporodowych,makrosomia płodu,częstsza konieczność wykonywania cięć cesarskich,zwiększona umieralność okołoporodowa noworodków. Podsumowując, dziecko kobiety z otyłością (jak wspomniane zostało wcześniej) będzie obciążone zwiększonym ryzykiem otyłości. Nie jest jednak prawdą, że będzie ono otyłe. [10] 4. Otyły znaczy leniwy Niestety, otyłość ma wpływ nie tylko na zdrowie w kontekście biologicznym, ale również psychicznym i społecznym. Na temat osób otyłych krąży wiele negatywnych się one często z odrzuceniem, brakiem akceptacji bądź niechęcią. Są postrzegane jako leniwe, o słabej woli, a nawet głupie i brzydkie. Badania pokazują również, że osobom otyłym trudniej jest znaleźć pracę. Co więcej, otrzymują mniejsze wynagrodzenie niż pracujące na tych samych stanowiskach osoby szczupłe. Mitem jest, że osoby otyłe są leniwe. Faktem jest natomiast to, często przejawiają brak poczucia własnej skuteczności i bezsilność. Przyczyną tego zjawiska mogą być kilkukrotne, nieudane próby zmiany nawyków żywieniowych oraz utraty masy ciała, generujące poczucie braku kontroli i obniżenie samooceny. Narastający stres, wstyd i poczucie winy związane z wyglądem, powodują trudności w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Obecnie można się nawet spotkać z terminem „społecznego stereotypu osoby otyłej”. Jest to związane z przypisywaniem osobom otyłym pewnych cech oraz atrybutów w kontekście porównawczym do osób szczupłych. W pewnym badaniu respondenci zapytani o to, jakie cechy można przypisać osobom otyłym, wskazywali: u kobiet: lenistwo, uległość oraz większą wesołość w stosunku do kobiet szczupłych,u mężczyzn: lenistwo, niezdarność, wyobcowanie. Badani zgadzali się również co do tego, że osoby otyłe są mniej atrakcyjne fizycznie i zadbane. Często są postrzegane także jako: mniej asertywne (w przypadku kobiet),mniej zaradni życiowo (w przypadku mężczyzn). Co ciekawe, zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy, które są przypisywane osobom otyłym, uważane są za cechy „wrodzone”. Nie zależą od sytuacji i samopoczucia tych osób w danym dniu. Jeżeli chodzi o opinię na temat sympatii społeczeństwa do osób z nadmierną masą ciała: ponad ¼ respondentów uważa, że są one mniej lubiane niż osoby szczupłe,37,4% jest zdania, że masa ciała nie ma znaczenia w tym aspekcie,18,9% – że są one lubiane w takim samym stopniu, co osoby szczupłe,2,3% pytanych odpowiedziało, że osoby z nieprawidłową masą ciała są lubiane bardziej. Analizy przeprowadzone na osobach otyłych wskazują na charakterystyczne elementy ich usposobienia: cyklotymia (czyli naprzemiennie występujące stany manii i depresji),drażliwość i lękliwość, mniejsza otwartość na nowe doświadczenia,pesymistycznie nastawienie,gorsze radzenie ze stresem. Prawda jest jednak taka, że osoby otyłe często podejmują próby redukcji masy ciała, które kończą się niepowodzeniem. Brak efektów i wsparcia społeczeństwa powodują jeszcze większą frustrację. Ta z kolei prowadzi do zajadania stresu i negatywnych emocji. W konsekwencji prowadzi to do jeszcze większych problemów z masą ciała. W ten sposób tworzy się błędne koło, które może trwać nawet kilkanaście lat. Podsumowując, nie można z góry ocenić osób otyłych jako leniwe, gdyż często wykazują one chęć zmiany i podejmują próby zrzucenia kilogramów. Ciąży jednak na nich presją otoczenia i stygmatyzujących „łatek”. Po nieudanych próbach schudnięcia wycofują się, przyjmując swoją sytuację jako niemożliwą do zmiany. Brak pewności siebie i niską samoocenę próbują maskować większą wesołością, co w oczach innych może sprawiać wrażenie braku przejmowania się swoim wyglądem i niechęcią do zmiany. [3,7,8,9] serezniy / 123RF 5. Otyli ciągle tylko jedzą Przecież skoro za dużo ważą, to znaczy, że jedzą za dużo albo że jedzą zbyt kaloryczną żywność. Często jednak nie jest brany pod uwagę fakt, że zbyt duża masa ciała może prowadzić do problemów natury psychicznej, w tym zaburzeń odżywiania. Nadmierne jedzenie lub jedzenie wysokoenergetyczne może być jednym ze sposobów radzenia sobie ze stresem lub obniżonym nastrojem. Lepszy nastrój szybko mija, masa ciała rośnie, ponownie prowadząc do złego samopoczucia. To z kolei do ponownego przejadania. Badania potwierdzają, że ludzie otyli są bardziej wrażliwi i mocniej reagują na sytuacje stresowe. Stres powoduje u każdego człowieka pewne zmiany fizjologiczne, np. ucisk brzucha, spięcie mięśni, zwiększoną potliwość czy przyspieszone bicie serca. Odczucia te mogą być mylone z uczuciem głodu. Osoby otyłe często nie zastanawiają się, czy to, co czują to „zachcianka” czy faktyczna potrzeba fizjologiczna. Apetyt może być mylony z głodem. Może przejawiać się również jako chęć spożycia posiłku, który kojarzy się z przyjemnością. Często takimi posiłkami są produkty wysokoenergetyczne, takie jak słodycze bądź fast-food. Jak ma się jednak temat „ciągłego jedzenia” do głodówek? Najczęstszym powodem, dla którego są one podejmowane, jest chęć pozbycia się nadmiernych kilogramów. Głodówki są drastycznym sposobem na zrzucenie masy ciała. Wymagają dużej desperacji i determinacji od osób, które się ich podejmują. Wiąże się to z wpływami mediów, które kreują kanony idealnych, szczupłych ciał i utożsamiają je ze szczęściem i spełnieniem. Obniżona samoocena i frustracja mogą popychać osoby otyłe do tak radykalnych działań. Podsumowując, nie jest prawdą, że osoby otyłe ciągle jedzą. Ich organizmy są jednak dużo wrażliwsze na reakcje stresowe, w których trakcie mogą oni odczuwać „fałszywy głód” lub chęć poprawienia sobie nastroju jedzeniem, które kojarzy im się z przyjemnością. [1,4] 6. Jakby chcieli, to by schudli Przecież wystarczy tylko wziąć się za siebie, przejść na dietę, włączyć trochę ruchu i gotowe! Kilogramy będą spadały i ani się obejrzeć, otyłość zmieni się w prawidłową masę ciała. Jak się jednak okazuje – nie jest to takie proste, jakby się mogło wydawać. Proces odchudzania, tak samo jak czynniki wymienione wcześniej, może stanowić dla osób otyłych źródło stresu. Może to wynikać z zaburzonego postrzegania własnego ciała. Często osoby z nadmierną masą ciała, postrzegają siebie jako bardziej otyłe niż w rzeczywistości. Jest to przyczyną braku zadowolenia i satysfakcji ze swojego wyglądu, nawet w obliczu ciągłego spadku liczby kilogramów. Kolejnym źródłem stresu mogą być wygórowane oczekiwania wobec samych siebie. Wyznaczanie sobie nierealnych celów oraz czasu na ich osiągnięcie, a w konsekwencji brak pożądanych efektów, powoduje frustrację. Zwiększa się poziom napięcia, a samoocena staje się coraz niższa. Często jest to bodziec, powodujący zaniechanie starań o lepszą sylwetkę. Podczas procesu odchudzania pojawia się wiele pułapek czekających na osoby otyłe, np.: uczucie odosobnienia – gdy muszą ściśle przestrzegać zaleceń dietetycznych, szczególnie podczas spotkań towarzyskich,chęć podjadania,wyrzuty sumienia, dlatego tak istotne jest wsparcie zespołu terapeutycznego na każdym etapie kuracji odchudzającej. Wsparcie dietetyka, psychologa oraz odpowiednia opieka lekarska, sprawia, że osobom otyłym łatwiej przejść przez wieloetapowy proces odchudzania, bez nadmiernego stresu i napięcia emocjonalnego. [6] Podsumowanie „Mit” to z definicji fałszywe mniemanie o kimś lub o czymś. Mity żywieniowe mogą prowadzić do przekazywania nieprawdziwych informacji, pojawiania się chorób dietozależnych oraz zaburzeń odżywiania. Oprócz tego wpływają na kształtowanie niesprawiedliwych opinii na temat osób otyłych. Mity mogą być przekazywane w kontaktach międzyludzkich, ale także w środkach masowego przekazu. Warto pamiętać, że nigdy nie znamy pełnego obrazu sytuacji, w której znajdują się inne osoby. Stereotypy, które w sobie kształtujemy mogą się okazać krzywdzące. Wiedzę na temat żywienia, dietoterapii oraz konsekwencji nieprawidłowej diety, zawsze należy opierać na najświeższych doniesieniach naukowych. [13] Bibliografia: Cybulska C., Marcinkowska E., Grzymisławski M., Głodowanie z wyboru — konsekwencje zdrowotne, Forum Zaburzeń Metabolicznych 2018 9(1),s. 1–8Departament Analiz i Strategii NARODOWY FUNDUSZ ZDROWIA. Cukier, otyłość – konsekwencje Przegląd literatury, szacunki dla Polski, 2019Głębocka A., Szarzyńska M., Stereotypy dotyczące osób otyłych a jakość życia ludzi w starszym wieku, Gerontologia Polska tom 13, nr 4, 260Juruć A., Bogdański P., Otyłość i co dalej? O psychologicznych konsekwencjach nadmiernej masy ciała, Forum Zaburzeń Metabolicznych 2010, 1(4), s. 10–219Kłosiewicz-Latoszek L., Otyłość jako problem społeczny, zdrowotny i leczniczy, Probl Hig Epidemiol 2010, 91(3): 339-343Kłósek P., Zależności między stresem psychologicznym a powstawaniem otyłości, Forum Medycyny Rodzinnej 2016 10(3), s. 145–152Krogulec M., Postrzeganie osób z nad- mierną masą ciała przez ludzi młodych , „Władza Sądzenia”, 2015, nr 7, s. 137–149Lech M., Ostrowska L., Forum Zaburzeń Metabolicznych 2017, tom 8, nr 2, s. 63–70Makara-Studzińska M., Buczyjam A., Morylowska J., Jedzenie – przyjaciel i wróg. Korelaty psychologiczne otyłości. Przegląd piśmiennictwa, Zdr Publ 2007; 117(3), M. Lech, Otyłość a ciąża, poród i stan zdrowia w późniejszym okresie życia kobiety, Forum Zaburzeń Metabolicznych, Tom 1, Nr 1 (2010), s. 37-45Męczekalski B. , Czyżyk A., Warenik-Szymankiewicz A., Rola genów w powstawaniu otyłości. Współczesne poglądy, patogeneza, aspekty kliniczne, Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2008, tom 5, nr 1, s. 27–37Pietrzykowska E., Wierusz-Wysocka B., Psychologiczne aspekty nadwagi, otyłości i odchudzania się, Pol. Merk. Lek., 2008, XXIV, 143, 472Rybowska A., Mity i stereotypy żywieniowe, Zeszyty Naukowe AM, Gdynia 2014Wendołowicz A, Stefańska E., Ostrowska L., Żywienie kobiet w okresie ciąży, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, 2014, 20(3) s. 341-345 Dołączył: 2006-11-23 Miasto: Katowice Liczba postów: 940 7 sierpnia 2014, 08:20 Witam wszystkich,Trafiłam dzisiaj na ten artykuł: jestem w ciężkim szoku czytając go, ludzie w nich cytowani wysyłają otyłych do Oświęcimia lub na świniobicie, czy to już nie przesada? Spotkaliście się z taką dyskryminacją na co dzień? w pracy lub w szkole, czy też w innych miejscach? Dołączył: 2013-11-04 Miasto: Jęczydół Liczba postów: 4161 7 sierpnia 2014, 08:25 nigdy sie nie spotkalam z zadna dyskryminacja otylych Dołączył: 2012-01-30 Miasto: Białystok Liczba postów: 8223 7 sierpnia 2014, 08:27 Spotkałam się, owszem. Jednak częściej spotykam się z dyskryminacją osób chorobliwie chudych. Dołączył: 2007-11-08 Miasto: B Liczba postów: 11276 7 sierpnia 2014, 08:32 Nie wiem jak lekarza mówiącego żeby zamknąć lodówkę na klucz można oskarżyć o dyskryminację. O ile obcym ludziom można wmawiać, że jest się otyłym przez jakąś tajemniczą chorobę, to lekarz akurat ma wgląd w nasza kartę i widzi, że na nic nie chorujemy tylko dużo jemy. Mi też mój lekarz rodzinny powiedział wprost, kiedy powiedziałam mu, że nie mogę schudnąć: - a czy próbowała pani jeść mniej albo zdrowiej? Bo co miał mi powiedzieć: - proszę, tu jest recepta na magiczne pigułki, schudnie pani 30kg w rozumiem czemu otyli ludzie mają tyle energii i siły żeby wykłócać się o swoje prawa i tolerancję, a nie mają samozaparcia aby walczyć o swoje zdrowie!Aha i jeszcze jedno, ze wszystkich ludzi których spotkałam w życiu, którzy mieli bardzo dużą nadwagę/otyłość, tylko dwoje było faktycznie na coś chore. zdrowszystylzycia 7 sierpnia 2014, 08:32 ja się spotkałam i to nie raz. W szkole takie osoby nie mają łatwo, w późniejszym życiu są odbieranie jako ' ofiary '... taka jest prawda. zdrowszystylzycia 7 sierpnia 2014, 08:35 Nie wiem jak lekarza mówiącego żeby zamknąć lodówkę na klucz można oskarżyć o dyskryminację. O ile obcym ludziom można wmawiać, że jest się otyłym przez jakąś tajemniczą chorobę, to lekarz akurat ma wgląd w nasza kartę i widzi, że na nic nie chorujemy tylko dużo jemy. Mi też mój lekarz rodzinny powiedział wprost, kiedy powiedziałam mu, że nie mogę schudnąć: - a czy próbowała pani jeść mniej albo zdrowiej? Bo co miał mi powiedzieć: - proszę, tu jest recepta na magiczne pigułki, schudnie pani 30kg w rozumiem czemu otyli ludzie mają tyle energii i siły żeby wykłócać się o swoje prawa i tolerancję, a nie mają samozaparcia aby walczyć o swoje zdrowie!Aha i jeszcze jedno, ze wszystkich ludzi których spotkałam w życiu, którzy mieli bardzo dużą nadwagę/otyłość, tylko dwoje było faktycznie na coś się w 100%, bo przecież co - lekarz ma się rozczulać nad otyłym pacjentem, bo on nie może jeść mniej? nie dyskryminuję, ale od każdego odchudzanie wymaga wysiłku. Dołączył: 2014-07-21 Miasto: Białystok Liczba postów: 197 7 sierpnia 2014, 08:37 Wynika to stąd że większość ludzi otyłych sami pieczętują swój los (wyjątki to oczywiście ludzie chorzy). Jak ktoś chce schudnąć to schudnie. Z podziwem patrzę na grubasa na siłowni co każdego dnia jak jestem wyciska z siebie siódme poty i widzę że się nie stara, ale szlag mnie trafia jak widzę grubasa w kebabie jedzącego porcję XXL z dużą colą. Później są biedni i pokrzywdzeni. Każdy jest kowalem swojego losu. Nie raz zje*@(&em od góry do dołu otyłych przyjaciół jak chcieli iść na pizzę albo browar z chipsami a na co dzień dostaję od nich smsy jak to ciężko schudnąć. Można się zdenerwować prawda? Pepa_ 7 sierpnia 2014, 08:48 Osobiście się nie spotkałam z jakimiś drastycznymi przypadkami. Pomijam docinki w podstawówce np. "słonik". PureSea 7 sierpnia 2014, 08:52 Z dyskryminacją w pracy czy na uczelni się nie spotkałam, podobnie w gronie bliskich znajomych. Czasem jakiś burak na ulicy rzuci chamski tekst, i w sumie tyle. Nie jestem co prawda monstrualnie otyła, w otyłości jestem 3-ma kilogramami (suwak nieaktualny), plus mam sporo mięśni od wysiłku fizycznego - nie wiem jak by to wyglądało, gdybym ważyła np. 120 problem to niestety nie tylko dieta, ale hormony tarczycy na dolnej krawędzi normy - z wiekiem coraz bardziej mi spadają i prawdopodobnie za 3-4 lata wyląduję na stałe na lekach; może wtedy będzie mi łatwiej schudnąć, bo na ten moment każdy kilogram to katorga; mam CPM na poziomie 2800 kcal, a tyję jedząc powyżej 2000, mimo ruchu... Dwóch endokrynologów podeszło do sprawy na zasadzie "no jak będą wyniki poniżej normy to damy pani tabletki; na ten moment tylko gdyby pani planowała zajść w ciążę"... I co, mam sobie na czole nakleić kartkę "cześć, mam hormony tarczycy na poziomie odpowiednim dla babci po 70tce, dlatego biegam po 25 km tygodniowo, i dalej jestem tłusta"? Dołączył: 2007-08-28 Miasto: Warszawa Liczba postów: 12405 7 sierpnia 2014, 09:09 wsród dzieci, w szkole może mozna spotkac zachowania dyskryminujące otyłych ale wsród doroslych ludzi raczej sie nie roznych chodzi po ulicach i nikt tak naprawdę uwagi nie w ogole nie rozrozniam czegos takiego jak jak dyskryminacja ze wzgledu na wagę, jesli juz jest dykryminacja to szeroko pojetnej innosci odbiegającej od normy-czy to niepelnosprawnych,chorych,tudzież otylych, chorobliwie chudych etc..Na glupie docinki, dogryzania nie zwracałabym uwagi ale jedynie na np dyksryminacje w miejscu pracy, o ile ktos wykonuje swoje obowiazki tak jak osoba zdrowa i nie jest to stanowisko wymagajace super aparycji np jakas seretarka to nie ma podstaw dykryminowac kogokolwiek

forum dla ludzi otyłych